اِم روزنامه
اگر این نوشته را بخوانید متوجه می‌شوید تلاطمات با روح یک کودک چه می‌کند
دی ماه سال پنجاه و هفت است. او دوازده ساله است و به تازگی شب‌ها موقع خواب علاقه مند شده است که در نوری لطیف
آبان ۸, ۱۴۰۱
بدون دیدگاه
دی ماه سال پنجاه و هفت است. او دوازده ساله است و به تازگی شب‌ها موقع خواب علاقه مند شده است که در نوری لطیف
به صدای زیبای پرنده‌ها نمی‌توانم بی‌تفاوت باشم.من هیچ پرنده‌ای را در قفس دوست ندارم. جایگاه پرنده‌ها شاخه‌های پر برگ و برِ درختان است. حتی مرغ
آن وقت ها مادرم برایم قصه می‌گفت. قصه هایی نه مثل کارتون‌های جم کیدز لطیف، بلکه کمی خشن تر از آن‌ها. او می خواست به
دوست عزیز عصر حجری من سلام؛ امیدوارم که اوقات واحوالت به خیر و خوشی در گذشته، درگذشته باشد. من هم ندارم غصه‌ای، سعی‌ام بر آن
ِابتدا که می‌گفت: «سعی کنید هر روز وبلاگتون رو به روز کنید» و در این راه از استاد بی‌‌‌بدیلِ هر روز پست گذارِ گرامی، جناب
تاپ تاپ تاپ این صدای نواخته شدنِ در ، یعنی کسی که در را می‌زند چندان جوان و قوی نیست. دختر کوچولو از اتاق بیرون
یک هفته ی تمام از صبح کله ی سحر که چشم از خواب باز می‌کنی، تا شب وقت خواب هی بروی روپوش
حالا دیگر بعد از خواندن جستارِ «نوستالژی» محمد قائد، حتی به خاطرات خوش ایامِ بی خیالی و شادیِ قدیم هم شک می‌کنی. راست راستکی بود
ا یک هشتم فروردین معمولی و بسیار دلچسب است که زندگی هر روز همین قدر معمولی و مهربان بگذرد و تو بتوانی به دغدغه
امروز هفتم فروردین زیباست. اول بگویم که کلمه سال من «مداومت» است. می اندیشم که با مداومت می شود کاری کرد کارستان،همان آهسته و پیوسته،
معتقدم که با آموختن و عمل به آموخته ها می توانیم زندگی را ارتقا، دهیم . این ارتقا، باعث شادی و رفاه است . در این وبسایت تجربیاتی که از سالها زندگی زیسته ام به صورت خاطرات و روزنوشته ها و ....... به اشتراک گذاشته می شود.
اینجا خانه من است . به خانه من خوش آمدید.